Dezember

Jrau es d‘r Daach

un et Leech su dröf,

huh us d‘r Looch

en Kroh heiser röf.

 

Naaks es et kalt,

un vum Himmel fällt

heimlich d‘r Schnei

janz höösch op de Welt.

 

Un wann et freet,

dat de Aäd bal kraach,

brus rauh d‘r Wind

ieskalt durch de Naach.

 

Mänchmol süht mer

‘ne Stän jolden stoon,

un stell me‘m Mond

huh am Himmel jonn.

 

Su stund hä och

domols bei däm Stall,

et strohlt de Welt

voll Jlanz üvverall.

 

Su bliev et, bes

de Aäd verjeit,

un iwich dä Stän

hell am Himmel steit!