Chreßnaach

 

Dä Stän stund jolden un hub,

de Naach wor stell un deef;

em Schatten duck sich dä Stall,

us däm en Muhkoh ref.

 

Vun fähns, do leuchten e För,

de He‘ten helen Waach.

Et blökten Schöfcher janz laut

voll Angs in die ieskaal Naach.

 

En Öllamp brannt en däm Stall

un en Krepp stund meddsen drenn;

un en dä Krepp log e Kind

met Näs‘che, Müngkche un Kenn.

 

Die Frau, die nöh bei im soß,

die hatt‘ e Leuchte em Aug‘,

dat wor esu herrlich un schön,

janz, we ‘ne joldene Hauch. —

 

‘ne Mann, op dr Stock jestütz,

lohten janz stell vör sich her,

sing Auge woren su deef,

we et unendliche Meer. — — —

 

Un huh vum Himmel erav

ronn et, we selvere Klang. —

Et luuschen de janze Welt

höösch op dä himmlische Sang...